DÜŞÜNDÜN MÜ?
Hayat, ömür, yaşamak ve yalnızlık...
Bizler farkında olsak da olmasak da. Akıp gidiyor sımsıkı tuttuğumuz avuçlarımızdan.
Hayat farklı bir günbatımıdır hepimiz için.
Ve her günbatımı,
yine kendimize seslendiğimiz,
Gizemli bir ömrün can acıtan sözleridir.
İşte bir gün daha gitti,
keşkelerle dolu ömürden.
Yine ''bugün'' de dün olacak,
''dün'' ise bir anı.
Anılar...
Geçmişimizin rüyalarıdır bize geleceğimizi hatırlatan.
Her gün,
üzerinde yürüdüğümüz kaldırım taşları gibi, unutturmazlar bizlere kendilerini.
Ölümün elinden
bir şeyler kurtarmak istermişçesine...
Her gece yüreğimize gömdüğümüz
gözyaşı olur akarlar.
Yine gönüllerimize...
Geceler...
Bazen yalnızlığın üzerine dökülen kor ateşi gibi
Bazen de gelecek günlerin güzelliğini haber veren, koyu karanlık
ve sisli gecelerde muzdarip olmak mı?
Doğan güneşin sabahında mutlu olmak mıdır?
Bizim elimizde midir birisini seçebilmek?
Neden diye sormayın hemen,
Gizemlerine ulaşabilen olmamıştır henüz hayatın.
Aradığımızın ne olduğunu biliyor muyuz?
Arayacağımız yer belli mi?
Bakınırız sadece,
güçlük çekeriz işaretlerini tanımakta.
Endişeler kollarını doladığında göğsümüze
daralan kaburgalarımız
haber verir zamanın boşa geçtiğini.
Yine de birisi ''nasılsın'' diye sorsa,
''İyiyim'' deriz alışkanlıkla
çaresizlik ifade eden bakışlarımızla.
Heyhat!
Ne büyük bir merak içindedir bu bakışlar.
Sormak istermişçesine hayattan neler beklediğini,
Gün içindeki yaşamında imkânsızlıklar içinde kıvranırken
Ama zordur bakışlarını kaçırmak,
ondan kurtulmaya çalışmak.
Hep umulmadık anda karşılaşırız hayatla günü birlik yaşamda.
Sorularını ikinci kez
''Düşündün mü?'' der gibi soracağını bilerek...
Ahhh!
Şimdi ne güzel olur yeniden başlamak hayata.
Çocukluğa, sevgiye, sevmeye hayal kurmaya...
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
