DÖN DELİ GÖNÜL
Ne bahara benzer, ne kara kışa,
İsterim ben gibi yan, deli gönül!
Meydana çıkınca düşersin tuşa.
Yanmadan ben gibi sön, deli gönül!
Yüreğim içinde senindi yerin,
Ölüyom o kıza bir haber verin,
Gönlümde açtığın yaralar derin.
Bu hallere koyan sen, deli gönül!
Sebebim sensin, sen başka arama.
Çare olsa merhem çalma yarama.
Oturup ellere beni karama.
Her söze ben gibi kan, deli gönül!
Viran ettin gelip gönül yurdumu.
Arayıp da sormaz oldu ardımı.
Kimse bilmez benim sevda derdimi.
Oturup adımı an, deli gönül!
Geceler adına şiirler yazdım,
Sayende kendime bir mezar kazdım,
Sebepsiz boş yere ismini çizdim.
Seni candan seven ben, deli gönül!
Ahmet'im, derdime ararım çözüm.
Senden bir başkasın görmedi gözüm.
Çürüdü sayende, kalmadı özüm.
Bir ömür ben gibi dön, deli gönül!
Editör : Hamiyet Su Kopartan
