ÇOK GÜZEL ÇOCUKLARDIK BİZ
Çok masum çocuklardık biz,
Büyümeden önce…
Uzun uzun mektuplarımız vardı bizim.
“Ekmek Kuran çarpsın” diye biten yeminlerimiz.
Ve yerine getirmek için canımızı vereceğimiz sözlerimiz vardı bizim.
Gazetelerin kitap sayfalarına düşerdi ilk önce dudaklarımız
Ve evimize gelen en değerli paketlerdi kitaplarımız.
Yalınayak koşturduğumuz sokaklar,
Kanayan dizler,
Durmadan bozulan, zinciri atan bisikletler
Ama her şeye rağmen hiç eksilmeyen gülümsemelerimiz vardı bizim.
Hem öyle böyle değil,
Ağız dolusu gülümsemelerimiz vardı bizim.
Çok güzel çocuklardık biz büyümeden önce...
Ekmek gibi korkardık ekmekten.
Öpüp alnımıza götürdüğümüz zaman arınırdık dünyanın bütün dertlerinden.
Mahallemiz sanki bir dünya.
Ve bizimdi bütün evler.
Soy ağacını bilirdi büyüklerimiz bütün komşuların,
Ellerimizde telefonlar yoktu
Hatta adı bile yoktu şimdiki telefonların,
Sokaklar çığlıklarımızı öperdi her köşe başında,
Sevinçlerimiz para etmeyecek kadar ucuzdu o zamanlar
Ve hiç kimsenin gözü olmazdı başkasının gülüşünde.
Çok güzel çocuklardık biz,
Büyümeden önce…
Düşlerimizde bile utanırdık sevdiğimize dokunmaya,
Vesikalık birer resim muska gibi dururdu koynumuzda.
Aşklar böyle ucuz,
Yıldızlar bu kadar uzak değildi.
Çok güzel çocuklardık biz,
Büyümeden önce…
