ÇOCUKLUĞUMUN İZİNDE
İşte geçiyor bak, gözlerimin önünden,
Fırtınaya tutulmuş o masum çocukluğum.
İlk aşkın telaşında, utangaç bir çırpınış,
Yüzün hâlâ gözümde, adını unuttuğum.
Dökülmüş yaprak yaprak, toprak kokuyor, toprak!
Ne acı bir histi, çocukluğumdan kopmak.
Üşüyen ellerimle, ayaz yemiş tomurcuğum,
Bir avuç toprak kokan ben, hâlâ o çocuğum.
Eski bir radyoda yitik bir masaldım,
Ninnilerden ötede, sessizliğe sevdalı.
Paslı bir salıncakta sanki hâlâ sallanırım,
Anneme uzak şimdi, gökyüzüne yakınım.
Kırık bir tahta at gözümde devleşirdi,
Belki de çocukluğum; o devle dertleşirdi.
Her şey bir öcü gibi rüzgârla konuşurum,
Sesimi duyan yok hâlâ, işte ben o çocuğum.
Gecenin koynunda, solgun bir yıldız gibi,
Yaşamak, çocukluğuma kurulmuş sinsi bir tuzak şimdi.
Ne zaman büyüdüm, nasıl unuttum, bilmem ki,
O avuç içi mutluluğu, o cılız sevinçleri?
Bir çift çizme ile dalardım bir gölün derinine,
Koşardım gözüm kapalı, düşer kalkardım yine.
Şimdi her adım hesap, her tebessüm yasak.
Bir çocuk ağlar içimde, sesi zamana uzak.
Yıkılmış salıncaklar, paslı demirlerinde,
Rüzgâr anlatır bana eski bir melodiyle.
Ben hâlâ beklerim bir kapı aralığında,
Gülümseyen hâlimle, annemin bakışında.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz.
Editör: Bilgi Şakar
