ÇIKMAZ
Bir meltem yeli vuruyor nasırlı avuçlarıma
Katmer katmer açılıyor
Sarıp sarmaladığım ne varsa
Gün yüzüne çıkıyor
Yıllarca düğümlü sözcüklerim
Ardı ardına saçılıveriyor
Ulu orta her yere...
Anadan üryan kalıyorum
Küf kokuyor gözyaşlarım o anda farkediyorum
Zincirlerinden koparılmış gibi boşalıyor
Zaptedemiyorum....
Akıp gidiyor anıların arasına...
Bakir yüreğim kanıyor
Dokunulmamış ne kadar hevesim varsa
Yerle yeksan oluyor
Umut, kapı arkasında ne boy veriyor
Ne bir nefes alıyor
Yarınlar diye sığınacak bir yer varsa
Benim gözlerim görmüyor
Yüreğim işitmiyor...
Ne bitmez ömrüm varmış
Her geçen gecenin sabahına çoğalan
Ve ne çok günahım varmış
Yıkandıkça paklanmayan
Alnıma yazılan ne çok güzergah varmış
Çelişkilerle, çıkmazlarla karalanan....
Derinden bir ahhh diyorum
Bedenim çarmıha gerilmiş
Her bir zerreme iğneler batırıyorlar
Dünya başıma yıkılıyor
Ben küçüldükçe
Sesler büyüyor
Ben küçüldükçe
Yıldızlar kayboluyor
Zifirinin arasında kaybolmamak için
El yordamıyla yol bulmaya çalışıyorum
Her kayboluşta kendime çıkıyorum
Çıkmazlarda çıkar yol arıyorum
En büyük savaşı kendimle veriyorum
Yaralı ve yenik bedenime bir kor da ben basıyorum....
