BİZ KİMSEYİ ÖLDÜRMEYİZ BURALARDA
Biz Kimseyi Öldürmeyiz
Buralarda
Güzel bir çiçek düşünürüz onun adına
Kalkıp yaşamaya katılırız bir ucundan
Bir ıhlamur ağacından çiçek toplayıp
Sevgiliye götürürüz
Biz kimseyi öldürmeyiz buralarda
Adına bir ağaç dikeriz çekip gidenin
Adını yeni doğmuş bir çocuğa veririz
Özleriz onu sık sık
Özleyince de malum işte
Ağlarız birazcık
Ağlarız dedim ya ağlarken
Mutlaka komik bir anı gelir akla
Güleriz gözümüzün yaşıyla
Her sohbet arasında uygun düşürüp
Adından bahsederiz kendi aramızda.
Biz kimseyi öldürmeyiz
Ağaç olsa, kurt kuş olsa da öldürmeyiz
"Elif Uçan" deriz mesela
"Hasan boğuldu" deriz
Kaplan gediği, soğuk oluk, karpuz çatlatan deriz
Hepimiz biliriz bu adları
Oğulları, kızları gibi her birinin
Durup bir fatiha okuruz yanı başında.
Bizim buralarda kimse bilmez ölümü
Tütün zamanı mıdır, yoksa üzüm vakti mi
Ahmet’le Emine’nin düğünü
Zarife’nin üçüncü düşüğünü
Fadime’nin boş beşiğini
Anıp anıp ağlarız biz
Biliriz dünyaya doyamadan gittiğini.
Editör: Nezihat Keret