BİR KERE DAHA ÖLDÜ
Üşümekten değil ağlamaktan hiç değil
Bu çocuklar sıcak bir ana kucağı
Sıcak bir baba ocağı bulamamaktan öldü
Yaşamaktan değil aç kalmaktan hiç değil
Bu çocuklar enkaz altında farkına varmadan
Karanlıkta güzel rüyaya dalamadan öldü...
Keşke keşke bizim gibi olsaydı çocukluk çağı
Her fırtınada güçlü olsaydı ailede sevgi bağı
Keşke keşke binalarda sağlam olsaydı inşa ağı
Her depremde korusaydı kolonlar solu ve sağı
Bu çocuklar bir gülüşle saf temiz hali ile
Daha nice güzellikleri göremeden öldü...
Yere düşmekten değil ürkmekten hiç değil
Bu çocuklar cennet, diye cehennemi sunanlar
Çıkar uğruna paraya tapanlar yüzünden öldü.
Çamura bulanmaktan değil toz toprak hiç değil
Bu çocuklar büyük büyük binaların gösteriş
Deryasında toprakla çamur ev yapmadan öldü.
Keşke keşke bizim gibi elleri çamur olsaydı
Ceplerinde para yerine şeker ellerinde çilekler
Keşke keşke bu dünyada çıkarsız sevgi olsaydı
Her depremde sağlam olsaydı yıkılan o direkler
Bu çocuklar yetim öksüz yerine aileleri olsaydı
Önümüzdeki bayram kimin elini öpecekler...
Bu çocuklar enkâzdan kurtuldu belki amma
Aileden bir parça yok diye bir kere daha öldü
Bir kere daha öldü...
