BİR ADIN KALDI
Yıkıldı gönlümün sırça sarayı
Hayaller tarumar göçükte kaldı
Durmaz kanar kimse sarmaz yarayı
Yâr dedim el oldun bir adın kaldı
Bu yaralar bana senden hediye
Yazmadı kalemim başka yâr diye
Bırakıp yad ele gittin ne diye
Yâr dedim el oldun bir adın kaldı
Vuruldu gönlümün serçe kuşları
Başımı vurduğum sitem taşları
Kabuk tutmaz yara kanar başları
Yâr dedim el oldun bir adın kaldı
Kırıldı kanadım uçamam artık
İyiyi kötüden seçemem artık
Vazgeçmek istesem geçemem artık
Yâr dedim el oldun bir adın kaldı
Faruk'un gönlünde adın saklıdır
Sitem eder durur sanma haklıdır
İnsanı yoran hep kendi aklıdır
Yâr dedim el oldun bir adın kaldı
Editör: Hamiyet Su Kopartan
