BİR ADAM VARDI
Bir adam vardı diyecekler kaçak çay içer,
Dilsiz şiirleri kulakları sağır ederdi.
Her yürek gibi o da bir yürekte mülteciydi.
Güneşti temaşası, karanlığı hiç sevmedi.
Gök kuşağını gördüğünde gülerek ağlardı.
Gözyaşları hece olur, şiirleri isyan ederdi.
Nağmeyi kardeşliğe sığdırmak isterdi.
Savaş için barışı katledenlere sitemkardı.
Çok dil bilen şiirler asardı gökyüzüne.
Mahir sòzcükler takardı denizin göğsüne.
İbrahim'e özür, Yusuf'a selam gönderdi.
Kerbela'da ağıtlara Hüseyin'i sorardı.
Bir adam vardı sakallarını hiç kesmeyen
Dilinde masum özgürlük şarkıları inlerken.
Türkülere musallat olmuş hüzne söverdi.
En ağır sözleri de umudu çalan zalimeydi.
Mazlum kör, fukara dilsiz, sevgi duygusuzdu.
Aşk, arzu sarmalında, geceyse uykusuzdu.
Peki insan nerede kalmış, hangi hengamede,
Hangi alçalma filmine alçak figüran olmuştu?
Ne yapsın şimdi bu adam nasıl bulsun doğru sözü.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör: Bilgi Şakar
