BEN EN ÇOK YALNIZLIĞI SEVDİM
Beni şu hayatta en çok da yanlızlığım sevdi
Ne yalan söyleyeyim belki ben de en çok yanlızlığı sevdim
Her yanlız kalışımda daha da bir anladım
Sevenlerimi sevmeyenlerimi
Her yanlız kalışımda daha da bir dinledim kendimi
Daha da bir daldım hayatın en derinlerine
Aldanmayın sakın ola zoraki gülüşlerime
Yadırgamayın benim çocuksu hâllerimi
Siz nereden bileceksiniz ki nasıl bir çocukluk yaşadım
Ya da çocukluğumu yaşadım
Yaşıtlarım renkli misketleriyle oynarken
Bense hayatın en ağır sınavlarını veriyordum
Hep yanımızda kalacağını sandığımız o çok sevdilerimiz var ya hani
İşte ben işte ben minicik ellerimle Ğözlerimde yaşlarla
Mezarına topraklar atıyordum
Sakın ola
Sakın ola çocuksu hâllerimi yargılamayın
Bırakın yaşayayım o yaşayamadım çocukluğumu doyasıya
Dedim ya beni bu hayatta en çok yanlızlığım sevdi
Etrafım kalabalık olsa da o yine yanımdaydı
O yine benimleydi ve o yine hep benimle
Şu hayatta en çok gülmemi isteyen
Sadece fotoğrafçıydı oda bedelini istedi zaten
Yanlızlık yanlızlık nedir bilirmisiniz
Bazen saatlerce bir resme bakıp ağlamak
Dönmeyeceğini bile bile yüreğini dağlamak
Bazen de teselli diye ilaçlara sarılmak
Her veda her gidiş acıtır içimi
Her biten sevda yaralar beni en derinden
Yine çaresizim yine bir şey gelmez elimden
Beni suskunluğumla yargılamayın
Konuşamam düğüm olur boğazıma sözler
Dil sussa da dertleri anlatamaz mı gözler
Kolay mı kolay mı silinsin kalan izler
Çok yara aldım çok çileler çektim
Şu hayat yolunda ben hep tektim
Hep savaştım hep galip gelmiş gibi görünsem de
Oysaki ben hep kendi kendime yenildim
Her savaş sonrası yara almış koca bir gemi misaliydim
Bir yanım batmış bir yanım çırpınır durur işte
Aldanmayın zoraki gülüşlerime
Aldanmayın kahkahalarıma
Ben ben olmak için fazlasıyla bedel ödedim
Şimdi
Şimdi
Beni bana bırakın
Beni yanlızlığıma bırakın
Dedim ya ben en çok yanlızlığı sevdim
***
Editör: Suna Türkmen Güngör
