BELİRSİZLİK
Artık belirsizlik değil
Belirgin gökyüzündeki gri olmak
Öksüz olmak
Küçük bir derede çakıl taşı olmak
Olunan her yerde canına batan mızrak olmak
Ölürken yeniden çocuk olmak
En fenası da yalnız olmak!
Ne acı
Artık son defa görünür olmak.
Hep eski günleri hatırlıyorum
Karşı komşu Ayten Abla’yı
Evinin bahçesindeki papatyaları
Her yağmur yağdığında içime çektiğim
Toprak kokusunu özlüyorum
Nerden bilebilirdim ki zamanın koşacağını
Sevgi dolu evlerin birer birer yıkılıp
Koca koca binalar olacağınıü
Nerden bilebilirdim
Yitip gidecek baba ocağını.
Cehennemin filmi oynuyor sanki
Bir yanda bana dair çaresizlikler
Bir yanda dünyaya dair belirsizlikler
Arsız günahlar gibi
Her güne sarılan grilikler,
Yitip gitmiş bütün eski günler.
Belki de yanlış arayışlarda kaybolduk
Birer ikişer azaldık
Yanarak azalan ormanlar gibi
Külleri soğuyan şiirlere bezendik
Adımızı anlatan harfler düşüyor şimdi
Bütün alfabelerden
Vakit biraz daha geç olmadan
Yalnız bir meyhaneye gitmeli şimdi
Eski bir taş plaktan
Cızırtılı bir şarkı dinlemeli
Annemin mırıldandığı olsun
Kim bilir belki birazcık annem kokar saatler
Korkularıma sarılmıyor kimse
Kim bilir belki annem hisseder.
Gözleri doluyor insanın işte
Gelinen her yol habersiz dönüşte
Bir yanda gerçekler
Akıl bir yanda düşte
Umutlar olmasa da umut hep var
Medet işte!
