BANA NE KALDI
Budadılar ağaçları
Sevinci yasakladılar
Kırdılar kanadını mor güvercinin
Güneşi göstermediler
Kırdılar kanadımı, kolumu.
Hangi ağaca yaslansam
Neye tutunsam elimde kaldı
Kara kilitler vurdular ak kapılara
Bu çileli sevdadan bana ne kaldı.
Issız kapılar aralığında
Ağlardım dertli bir pınar gibi
Hasretler uçurdum yürek yangınımdan
Damla damla, bulut bulut dağlara.
Bir bahçe yeşerttim gönlümce
Yüreğimde çocuk gülüşüyle
Alçaklar ve hayınlar tarumar ettiler
Koparıp gülleri, bulanık sulara attılar
Bu has bahçeden bana ne kaldı.
Bir yuva yaptım söğüt dalına
Kuşlar için, yıktı çocuklar
Bozdular yuvalarını kuşların
Vurdum başımı duvarlara
Sadece bana yalnızlık sesi kaldı.
Delirmek üzereyim
Çakır dikeni battı ayaklarıma
Gök boyanmışken boncuk mavisine
Yürürdüm gözü yaşlı dikenli yollara.
Bir kız severdim nar çiçeği
Kızıl bir karanfildi, girerdi hülyalarıma
Gül goncasıydı dal ucunda
Uçarı mavi bir kelebekti
Uçtu kondu gönül dalıma
Sonra, ayrılık büktü belimi
Bu çileli sevdadan bana ne kaldı.
Sevi ak bir güvercin kanadında kaldı
Gülünç ve şaşkın yürürdüm
Bitmez tükenmez ayrılık yollarında
Bu sevdadan bana gülün dikeni kaldı.
