VEFASIZ
Vuslat bizim için bir hayâl oldu
Umut çiçekleri sarardı soldu
Resmine baktım da gözlerim doldu
Gözyaşım içime aktı vefasız.
Adını andıkça sînem sızlıyor
Laf anlamaz gönlüm seni özlüyor
Sensizlik kor oldu yürek közlüyor
Hasretin bağrımı yaktı vefasız.
Hasretin bir yandan hicran bir yandan
Uyku haram oldu, geceler zindan
Vallahi usandım bu tatlı candan
Sensizlik ipimi çekti vefasız.
Sen idin gönlümün sultanı şâhı
Sen yoksun gün doğmaz olmaz sabahı
Dinmiyor bak sensiz efkârı âhı
Bak arş-ı âlâ'ya çıktı vefasız.
Gözümde canlanır hayâlin yüzün
Bana yâren oldu her gece hüzün
Aklımdan çıkmıyor elveda sözün
Bu gidiş boynumu büktü vefasız.
Geçti yaz baharım mevsim artık güz
Şahittir her şeye bu kırışmış yüz
Yıllardır umutla iki yaşlı göz
Geldiğin yollara baktı vefasız.
Bitti güzel günler rüya düş gibi
Çırpınır bu gönlüm garip kuş gibi
Sensiz yalan dünya inan boş gibi
ZA'ÎFÎ'N canından bıktı vefasız.
Editör: Demet Mannas Kervan
