NEREYE BU GİDİŞ
Yaşadıkça uzaklaşıyor insan kendinden
Gömülüyor zifiri karanlığa çok derinden
Kopuyor gün gün pak ve masum özünden
Geriye sadece bir et yığını kalıyor...
Büyük bir ihtişamla kaybettik kendimizi
Hayat yolunda yalnız bıraktık birbirimizi
Üç kuruş için yüreklere ateş düşürdük
Mala mülke aldandık, kaybettik kendimizi.
Kendimiz olamadık, fıtratımızdan koptuk
Vicdanımızı bıraktık, cebimizi düşündük
Merhameti bıraktık, yüreğimizi öldürdük
Bencilleştikçe insanlıktan çıktık..
Kendisi olmayan başkalaşır durmadan
Özüyle yaşadığını sanır farkında olmadan
Bir yanılgıydı kendisi olmadan yaşamak
Kaybederken hep kazandığını sanır insan
Kendine gelmeyen hep başkalarına gider
Kendisi olmayan kendini ziyan eder
Bu hayatta en büyük, en anlamlı buluş
İnsanın kendini bulması değil midir?
Heyhat nereye bu gidiş diye sormak gerek
Durup düşünmek, vicdan ile bakmak gerek
Bu zifiri karanlığa insani aydınlık gerek
Kalp gözünü açıp manayı görmek gerek.