NEREDESİN?
Gök gürler, şimşekler çakar, gökyüzünü simsiyah bulutlar kaplar, sis perdesinin altındaki dünya duman altı gibi bembeyaz bir örtüye bürünür.
Benim yüreğim de tıpkı böyle duman altı şimdi. Gürül gürül… Bak yine yüreğim haykırıyor, "Hani neredesin?" adı, özlem değil bunun, öfke değil, ayrılık değil... Sensizlik sendromu mu desem, yoksunluk mu bilemedim? Ama iliklerime kadar hissediyorum yokluğunu. Neredesin?
Sol yanım acıyor yer yer… Çaresi yokmuş, nedenini bilemediler, kas ağrısı deyip geçtiler ama ben biliyorum o acıyı, sensizliğin kıskacı yakıyor canımı. Özlemek mi bu, yoksa giderken yüreğime vurduğun kelepçe mi bilemedim şimdi?
Bazen geriye dönüp senli yıllarımı düşünüyorum. Meğer kısacık birlikteliğimizde ne anılar biriktirmişiz. Bana bir ömür rehber olacak bilgi mirası bırakmışsın. Hayatıma yön veren düsturları yerleştirmişsin. Arıyorum seni, neredesin?
Bugün okuma sevdalısı olmamın modeli sensin. Hani elinde bir kitapla gelir, "Bu hikâye çok güzelmiş, gözüm görmüyor, hadi oku da dinleyeyim." derdin ya... Küçücük dünyamda sevinç fırtınaları eserdi, bilmezdin. Karşıma oturup beni dinlemen bir yudum mutluluktu benim için. Artık yoksun. O mutluluk yüreğimde yetim şimdi, neredesin?
Zaman zaman bir araya gelince askerlik anılarını anlatırdın. Ben de öykü dinler gibi heyecanla karşına oturur, anılarını dinlerdim. Meğer sen bana askerliğini değil, hayatı anlatıyormuşsun. Sabrı, hoşgörüyü, sevgiyi, mücadeleyi öğretiyormuşsun. Henüz ilkokul sıralarında verdiğin hayat dersi, çizgim oldu. Sevgin gücüm, hoşgörün düsturum oldu. Hayata hep pozitif bakardın. Şimdi ben istesem de negatif bakamıyorum. Sana ihanet ediyormuşum gibi geliyor.
"Pollyanna" diyorlar bana. Ama olsun, yol senin yolun… Lakin sen yoksun, neredesin?
Sırtımı dayadığım dağımın çöktüğü o gün, dünyalar sanki başıma yıkılmıştı. Elimden tutanım, bağrına basanım, yaralarıma merhem olanımdın. O gün sen yanımda olsaydın, çekip gitmeseydin, elimden tutar, avuçlarının içine yanaklarımı alır: "Hayat devam ediyor, kendini salma, güçlü olmalı, yavruların için dimdik ayakta durmalısın." derdin belki. Ben de gözyaşlarıyla omzuna yaslanır, senin okşamanla huzur bulurdum. Fakat sen, sana en çok ihtiyaç duyduğum o gün yoktun, neredeydin?
"Zaman her derdin ilacı." derdin ama bazı dertlere zaman ilaç olmuyor be babam ya da sen olmayınca ben şifayı bulamıyor, rotasız gemi gibi savrulup duruyorum. Yokluğuna alışamadım, alışmak istemedim çünkü. Eksikliğin hayatımın her anına damgasını vurdu...
Neredesin?
Büyükle büyük, küçükle küçüktün. Esprilerin dillere destan şimdi. Şakayı çok severdin. Herkesle şakalaşır hüznü dağıtırdın. Herkes de seni ve şakalarını çok severdi.
Beni bırakıp yerli yurduna gittiğin gün, “en son şakanı” çok acı bir şekilde yaptın.
Hayatımın her döneminde, ışık olan sözlerin yolumu aydınlattı. En dar günümde yüreğime el uzattı. Kısacık ömrün, ömre bedel miras bıraktı. Mekânın cennet olsun. Babalar Günün kutlu olsun babam…
17 Haziran 2023
Editör: Hamit Gözümoğlu
