NE ÇIĞIRLAR AÇTI ÇEVİRE ÇEVİRE GÖZÜMÜN YAPRAĞINI
Nüktedandı, derviş yansımalarıydı
bu imgeler.
Durgundum bir o kadar tecrübesiz.
Özdeştik, bütünlerin koşulu oldu
kalbimin şahikası.
Çevire çevire gözümün yaprağını,
ne çığırlar açtı,
çok şey öğretti.
İnsan ki bitmeyen kitap.
Ya o bakış,
içinde ırmaklar kaynar.
Yağmur inatçı, çayırlık batak,
ortalık inler.
Her riske göze alan
bir kadının gözleri gibiydi gökten inenler.
Tükenmiş sözlere,
yalın öznelere,
uzun bestelere sarılmak gerekir.
Var olup olmadığı meçhul sanrıya
kapılır aşk.
Dokun, gör, kokla, tat.
Sana bir manzume bıraktım,
boynunda vebalim.
Soğumuş lav kayaları gibi uçsuz bucaksız doğanın ortasında.
Ben seni ne güzel büyüttüm.
İyi ki büyüttüm…
Tecrübe gözün mahşeri,
her insan yanarak büyür.
Anlayabilse,
ağlayabilse…
Hani olur ya derviş!
Hasrederken
yok edemediğin hüzüne,
hazırdır limanlar.
Bazen sular, sularla temizlenir.
Amansız, nedensiz!
Sular sularla temizlenir
Sular sularla temizlenir.
