LAF ARAMIZDA
Hep düşünüp durmuştur yüreğim tek başıma kaldığımda, sessiz ve içtenlikle.
Neden “laf aramızda” dır dedikodunun başlangıcı?
Neden “bir ben, bir sen bil” dir birini çekiştirmenin ön sözleri?
Neden “sakın kimse duymasın” dır o çekiştirmenin açılışı?
İki kişinin bildiğinin sır olmadığını düşünmüşümdür hep çünkü o konuyu bir başka kişi daha nasıl olsa öğrenecektir bir zaman sonra.
Acaba hep birbirimizi mi kandırıyoruz ki böyle söylemekle! Zira hepimiz biliyoruz ki bir gün ağzımızdan kaçıverecek kulağımıza fısıldanan dedikodu cümlecikleri.
Bazıları da hani “ağzında yaş bakla ıslanmıyor” dediklerimiz; daha ilk karşılaştıklarına “laf aramızda” diye başlayacaklardır sözlerine.
Hep de öyle olmaktadır zaten.
İşte bu kendimizi kandırmalar hep yüreğimizde bir sızı yaratıyor ve söylediklerimiz hep sır olmanın dışında daha da kısa zamanda yayılıyor birçok insanın kulağına.
“Laf aramızda”, “bir ben bir sen bil”, “sakın kimse duymasın” lar hep bir ilginçlik uyandırmaktadır sanki kulaklarımızda ve de insanın beyninde.
Neden mi?
Kimsenin duymaması gereken ilginçtir de ondan! Bu sözler daha çok dikkatlerini toplamasını sağlamaktadır konu üzerine insanların. O zamanda konu “laf aramızda” nın, “bir ben bir sen bil” in, “sakın kimse duymasın” ın dışında; “laf hepimizin arasında” dıra, “bir ben bir de herkes bilsin”e, “sakın duymayan kalmasın” a dönüşmektedir gibime geliyor. Sanki herkes bilsin dercesine... Herkesin bilmesine davetiye çıkarmak gibi.
Ne zaman “laf aramızda” ile söze başlasa birisi, hep benden önce pek çok kişiye de bu sözü söyleyerek lafa başladığını düşünmüşümdür ve de benden önce pek çok kişinin bu söylenenleri duyduğunu, bildiğini hatta sonra da bana söylendiğini fark etmişimdir ve de daha pek çok kişiye benden sonrada söyleneceğini...
“Laf aramızda” diye başlayan birisini pek dinlemek istemiyorum artık. Daha öncede bazılarına aynı sözleri söyleyerek lafına başlamıştır sanıyorum. Hep de birini çekiştirmeyi iş haline getirmiştir ya da meslek edinmiştir diye düşünüyorum.
Bu cümlelerlr söze başlayanlardan uzak durmaya çalışıyorum. Onlarla geçirilecek vaktin vakit olmadığına inanıyorum.
Ne dersiniz?
Haksızmıyım?
