İNEGÖL'DE MAZİDEKİ EVİM
İki katlıydı evimiz, içeriden merdivenli, Şimdi dubleks ev mi ne diyorlar bu yapılara.
Cankurtaran Sokağı’nın tam karşısında,
Sefa Sokağı’nın da tam ortasinda.
Çok sefasını sürmüşüm, bu Sefa Sokak’ın.
En güzel yıllarımı yaşamışım orada,Düşündükçe, çocukluk anılarımın.
Çilli oynadım, çember çevirdim, ip atladım, top koşturdum.
Tahta tekerli kaykayla sörf yaptım, tozlu taşlı yollarda.
Öyle büyüktü ki arka bahçemiz ve de ağaçlar,
Dalların arasında kaybolurduk hep biz çocuklar.
Armutlar, elmalar, kızılcıklar, parmak gibi dutlar.
Yeşilin mavi ile sırdaş kardeşliği gibiSarmıştı evimin dört yanını, doğanın güzelliği.
Cankurtarandı gerçekten, sokak başı çeşmesi,
Evlerinde çeşmesi olmayan fakir fukaranın.
Göremezdi başka kimse, bizden daha iyi
Karşımızdaki sokakta olup bitenleri.
Kim, kimin tavuğuna kış demiş, kim, eve geç gelmiş.
İki katlıydı, Cankurtaran Sokak’ın karşısındaki evimiz
Ve o evin bahçesinde;
Amboloz çiçekleri yetiştirirdi, rahmetli annemiz,
İsmini kendisinin koyduğu, adını bilmediğimiz.
İki de ağabeyim vardı, üç kardeştik hepimiz.
Satıldı bu güzel ev, sahip olamadık hiçbirimiz.
Yıllar, yüzleri eskitir, yaşlar da yılları;
Yollar, yoldakileri özler, yoldakiler de sizleri.
Çok yıllar oldu, ayrı düştük birbirimizden.
Bir gün yolumu düşürdüm göreyim diye senin yoluna.
Elbet haklıydın, tanımadın beni, geldin görmemezlikten.
Şimdi Sefa Sokak’ın sefasına başkaları dalmış,
Mazideki güzel evim artık hatıralarda kalmış.
***
Editör: Suna Türkmen Güngör
