HAYDARPAŞA
Sen de mi bu gece yalnızlık makamından Çalıyorsun be Haydarpaşa?
Terkedilmişliğin kaderini mi yaşıyorsun?
Oysa bir zamanlar,
Ne hikayelerin başrolündeydin.
Yanaşırdı yamacına rengarenk vagonlu trenler…
Her vagonunda kavuşmayı bekleye sevdalılar…
Belki de ilk defa binenler…
Kaç kere yolculuk ettim saymadım.
Belki Sirkeci’ye...
Renkli anılar biriktirdim, anılar dağarcığımda…
Ahh! Seksenlerin İstanbul'unda...
Seyri doyumluk fotoğraflar çekenler mi dersin…
Askere davul zurnayla
Yavrusunu uğurlayanları mı…
Gurbet hasreti çekip bekleyenler mi…
Vuslat özlemi çekenler mi…
Seni her gördüğümde,
Annesinin elinden tutmuş,
Etrafa gülücükler saçan
Küçük bir kız çocuğu geliyor,
Gözlerimin önüne;
Her vagonda inenleri, binenleri heyecanla İzleyen…
Şaşkın, heyecanlı,
Umutları henüz daha yeşermemiş…
Yıllar ne çabuk geçti…
Sen de bir kenarda unutuldun be Haydarpaşa!
Sessizliğe bürünmüş rayların…
Nerde o rengarenk trenler…
Yarım kalan hikayeler…
Şimdi o kız çocuğu seyrediyor derin bir kederle,
Geçip giden çocukluğunun en güzel hikayesini;
Hayal ederek eski günlerin o güzelliğini…
…
Hayata daha umutlu bakan,
Yüreği mavinin binbir tonu…
Bazı geceler yüreği hüzzam makamında çalan,
Bir manzaranın ortasında kaybolan…
Editör: Deniz İmre
