HANİ BENİM ÇOCUK GÜLÜŞLERİM
Göğsümde ne baharlar sakladım
Mor sümbüller açtırırdı toprağım
Gözlerime ağlamayı yasakladığın
Hani benim çocuk gülüşlerim anne.
Durdu yağmur bulutu gözlerime
Hasret kaldı gönül bir tebessüme
Saplanmış paslı bir hançer sineme
Hani benim çocuk gülüşlerim anne.
Koşarken düştüm dizlerimin üstüne
Taze yaralar açıldı yaralarım üstüne
Gölge düştü umut dolu günlerime
Hani benim çocuk gülüşlerim anne.
Bu acımasız hayat çok yordu beni
Yitirdim hevesimi sevincimi neşemi
Kaybettim bu zorlu yolda dengemi
Hani benim çocuk gülüşlerim anne.
Omurgam olmuş dertler kederler
Çöktükçe üstüme belim büktüler
Umut ışıklarımda bir bir söndüler
Hani benim çocuk gülüşlerim anne.
Bir meçhule gidiyorum gün be gün
Boğazımda hıçkırık sözlerim düğüm
Tam tükenip bittiği yerdeyim sözün
Hani benim çocuk gülüşlerim anne.
