GÜLLERİN SESSİZLİĞİ
Güller solgun, kederli bakışlar saçıyorlar aydınlığa,
Hain köşebaşlarına bakıyorlar dalgınca,
Baktıkça derinleşiyor kuru sessizlikleri,
Bazen sulanıp bazen ateşler içinde yanar,
Her zaman sol yanımda durur güllerin sessizliği,
Berrak sulardan yaldızlı ışıklardan geçerek,
Karanlıkları paramparça ederek gelirler,
Konuşmak isterler bizimle delicesine,
Ama konuşamazlar sükût eder hayalleri,
Bazen çok vehimlidir bazen müsterih,
Her zaman sol yanımda durur güllerin sessizliği,
Gökyüzü kadar mavi, oluk oluk akan kan kadar kırmızı kimi zaman,
Bazen işçileri savunan bir sendika görevlisi, bazen azılı bir kapital,
Karşıtlıkların yalnızlığında yaşar güllerin sessizliği,
Yalnızlaştıkça yanlışlarından arınan kelebeklerin gözleri,
Her dakika çalışan bir filozofun çalışma özverisi,
Her gün, her saniye, her mevsim kulağımda çınlar yalnızlığın dönemeci,
Her zaman sol yanımda durur günlerin bendeki aksi,
Her zaman sol yanımda durur güllerin sessizliği.
