GİDESİM VAR
Yolculuklara çıkasım var
Kendimden sana
Hiçbir şehre küs değilim
Ama gidesim var Ankara’dan
O şımarık şehir İstanbul beklemesin beni ama
Martılar var dostum /ama olsun
Çığlıkları
Bir de deniz
Sahi kokoreç
Bir de Galata da bira misinalar altında
Rüzgârda vapur kıçında sigara
Ha bir de gençliğim bir balıkçı kayığında
Yollara dökülesim var
Hani diz çökmüşüm
Anamın yanına o toprağa
Çorağın ortasına
Tüm yalnızlığımla
Gidesim var ahhh gidesim
Bir denize mülteci
Dağlara sığmamışım hani
Kekik kokmuş
Tutuşmuşum bir ateşte
Tutmuş
Çığlık çığlığa Ahmet Kaya dinleyesim
Ölecekmiş telaşı sevesim var kuşları
Geçtiğim üç numara traşlı sararmış tarlaları
İçesim de var desem
Biri sürsün bu arabayı
Sussun
Karışmasın
Dursun
Durayım ben de zamanda
Yansın sigara
Dumanı karışsın bir öbek buluta
Kurumuş dere yataklarında
Dökeyim bir damla
Gitmek değil bu
Varmak hiç değil
Hiç değil veda
Hiç değil vuslat
Yükümü dökesim var anla
Savura savura
Döke saça
Geri dönüp bulunmasın
Özleyip aranmasın
Gidesim var gidesim
Öfkelerden arınıp
Ne varmak derdim
Ne kaçmak kendimden
Gidesim var dizimde derman varken
Belki bir gülüş eser rüzgârda
Belki tertemiz bir yalnızlık
Çoğul sesler içimde kalabalık
Bir dağa yaslanırca
Bir kangala veresim var sırtımı
Gözlerimi göğe
Avuçlarım toprak
Göğsümde o yara sinsi
Uyanmadan
Acılar sancımadan
Gidesim var
Gidesim
Anlatmadan
Gün ağarmadan
Sebepsiz ağlamadan
Hiçbir soruya cevabım yok bu akşam
Elimde kan
Göğsümde yara
Bulur elbet
Biliyorum kör bir kurşundur hasret
Benden önce düşmüş yollara
Sahibiyim sevdanın / hasretin / yoksul memleketin
Gidesim var
Gidesim
Hani git demiş biri
Ceplerimde ölü doğmuş mısralar
Sevda göğsümde
Ve dilimde türküler
Bir de ben buluşursam kendimle
Düşlerin de gelsin benimle
Yollara dökülesim var ahh
Yollar sancır varılmazsa
Yıllar ağlar sevda bizden uzaksa
***
Editör: Seher Uslu
