GİDERİM SUSUP
Işıklar uzuyor bak gün ölürken bakışlarımda,
Okşuyor gözlerim,
Köşebaşlarında adımların izlerini geleceksin diye...
Küçük sevinçler serdim kapımın eşiğine,
Özlemle suladım çiçekler dikip bahçeme,
Söktüm perdeleri açıp da penceremi,
Çevirdim yüzümü uçsuz bucaksız buluta,
İçimde uçmaktan korkan kanatlarımla,
Susup gövdemden sürgün gidenler...
Girdim sanki karanlık bir tünele,
Hızla akıp gidiyor, inilmez ki bu durakta,
Bekledim geceyi; duman gibi durmayan,
Kör bulutlar aşılmaz, göz görmeyince,
Ulaşılmaz ufukların sağır bakışlarına,
Boşluktaki hırçın uğultulu türkü sesi ne?
Sarılıp yalnızlığın darağaçlarına,
Dönüştü bu şehrin mavisi kapkara karanlığa,
Bir tek bedenim kaldı, gurbetinin hasretinde...
Ellerime sinmiş bir hayatın kokusu,
Dipsiz, mahkum edilen odamda,
İşte bu sebepten sarılıyorum,
Yüreğime diken gibi batan yalnızlığıma,
Gözlerim kapanıyor uzayıp giden geceye,
Işığın geldiği yönde yansıyan gölgesinde,
Tükenen umutlara "elveda" demenin zorluğuna,
Sevdasına oturmuş kalbinin kilidini,
Yanlızlığın kollarında, gönül evimde,
Haydi uzat elini, kendine çektiğin olmayan gökyüzüne...
Ey sevdayı bulmuş kendini yoksul sandığım,
Gönül harmanında çiçektir neslim,
Yufka yüreğimde kanarken sırçam,
Boş umutları çoktandır sildim,
Vakit geçer şifa olmaz bağrımda,
Söner mumlar düşütüğüm kuyularda,
Düş olur, rüzgarlara yazdığım şiirin,
Giderim susup...
Şimdi gider bulutlar,
Sürgün olur yalnızlıklar.
