ELLERİNDE KALACAKTI ELLERİM
Aynı imbikten süzülmüş iki hüzün damlasıydık ikimiz
Bir papatyanın iki yaprağıydık.
Aramızda bir sevmiyor boşluğu
Aynı yollardan farklı zamanlarda geçmiş iki yolcu.
İki çaresiz yürek .
İki yaralı sevda
Birbirine hiç dokunmamış
Dikiş tutmaz yaraların iç kanamalarını gülümsüyorduk ikimizde.
Hiç olmayacak bir duanın sonunda bir mucize bekler gibi bekliyorduk
Farklı coğrafyalara kurulmuş iki saat gibi dört nala birlikte koşsakta hep başka zamanlarda duyuluyordu sesimiz.
Nergis ıslaklığı bir kokuydu benim içimi yakan
Senin nefesinde adını bilmediğim çiçeklerin esintisi
Her sabah gün aydınlığı ile yeniden başlayan bu hikayede gecenin sonunda başka yüzlere kapanıyordu gözlerimiz.
Oysa ne güzel akıyordu sesimiz birlikte.
Hani bir dönsek yüzümüzü
Nefeslerimizde içecektik birbirimizi
Belki ıslak bir nergisi öpecektin ilk kez dudaklarında
Belki adını bilmediğim o çiçekler nefesimde bitecekti
Belki ellerinde kalacaktı ellerim
Belki vurulup düşecektim en güzel ölümlere göğsünde.
Bir yangının çıldırtan mutluluğu içinde haykıracaktım adını sus pus olmuş duvarlara
Kimbilir ölmeden belki yaşayacaktık ikimizde
