DEPREM KÖYÜN SAKİNLERİ
Vardı onlarında başlarını sokacak bir evleri
Mütevazıydı, yoktu öyle büyük hevesleri
Lakin altı şubatta yerle bir oldu hayalleri
O yüzden çadır kentli idi sevdikleri
Asker çağı gelmişti, gidecekti şüphesiz
Evlilik ikinci plandı, olmazdı evsiz
Sevgiyle dedi annesine "Bak göreceksiniz"
"Evlenmeden ev alacağım size rahat edeceksiniz"
Sözleşmeli er olarak girdi pençe kilite
Hemencecik sevdirdi kendini timine
Anasını çadır kentten kurtarma hayaliyle
Uçarak gitti kavuşurmuş gibi sevgiliye
Çadır kentin sevgilisi, anasının gözbebeğiydi
Kuracağı yuvadan evvel, düşündüğü ailesiydi
Zordu elbet çadırda yaşamak, geçinmek ayrı dert
Umuda yolculuğun zorunlu neferiydi
Başka ne hayalleri vardı bilinmez
Kör kurşunun izi artık silinmez
Şehadet şerbetini içti kınalı kuzusu
O ana yüreğini hiç bir söz teselli etmez
O, toprağında çadır kentin sakinleri
Artık terfi etti, şehitlik mertebesinin neferi.
Hayırla anılmak onur, hak etmiş sevilmeyi
Şimdi çadır kente miras kaldı sözleri
Yer gök çığ gibi insan seli
Sözler küskün, bakışlar heybetli
Ard arda sıralandı şehit haberleri
Kalpler buğzda eller kelepçeli
