DEME
Yollar uzun, çok uzun
Ve hayat zor.
Bana yaşarken yoruldum diyorsun ya
Deme!
Dinlendikçe geçmeyen yorgunluklar var.
Biliyorum sen de üzüldün
Yaşam bir kısır döngü
Lunaparkın dönme dolabı gibi.
Bana öldüm sensizlikten, sessizlikten, nefessizlikten diyorsun ya
Deme!
Tabuta, toprağa sığmayan ölümler var.
Kaçıncı med cezir,
Ya da kaçıncı tur?
Bilinmezliklerle dolu bir denklem
Anahtarı yok, formülü yok
Acıdım diyorsun her satırda
Kelimeler çıplak
Kalakalmış ayazda
Deme!
Yüreğinden, aklından gitmeyen acılar var.
Hissettiklerin sadece bunlardı
Belki de hakkındır.
Kalsaydım, hayatın köşesine kıvrılayım diyorsun ya
Deme!
En olmadık anda
Nefessiz kaldığımda
Deli gibi donarken
İhtiyacım vardı sana
Şimdi bu demeler, gelmeler , gitmeler delirmeler…
Gelmiş, geçmiş, şimdi
Zamansız olmalıydık.
Param yok diyorsun ya
Deme!
Sevmeyi beceremeyenler kadar fakirler var bu hayatta
Oysa ben de yorgundum
Ve yılgın ve bitik
Ve saçmasapanlığın sapağında bir garip güvercin ölüsü
Neye yaradı sensizlik,
Neye yaradı onca süregelen hasret?
Koca bir hiçmiş ayrılık
Deme, artık ayrılık
Tarif etmeye kalkma
Kavuşulması mümkün olmayan
Ariflere, tariflere sığmayan hasretler var bu hayatta.
