BİR KİTAP: TOPRAK ÜSTÜ / YAĞMUR ARDUÇ
Hiçbir şey, hiçbir olay sebepsiz değildir. Dün olup biten, yaşanılan herhangi bir olay bugün için, yarın için bir sebeptir. Bir işaret bile yarına bir yolculuk ve bazen yeni sayfaların açılışı demektir.
İki masum çocuğun yollarının ayrılması yıllar sonra tahmin bile edilemeyeceği bir şekilde yollarının kesilmesi bir enteresan hal alır ki neler oluyor, diyebiliyoruz..
Bir kitap iki gönül kazandırırken kitabın içindeki bir betik ise gönülleri zengin başka insanlarla buluşturuyor Simya'yı ve yıllar öncesinden, yıllar sonrasına gizemli bir şekilde çok kıymettar bir mirasın bırakıldığına götürüyor.
Bir iz bir başka kapı aralarken emek veren bir ögretmenin ölümü Simya'yı herap ederek gördüğü yüz karşısında şaşkına döner. Tüm kapıların albay Talay Sungur'a açılması ise bir başka sırlı olayların başlangıcı oluveriyor.
Taprak Üstü nelere şahit olmamış ki. "Biz toprak üstü gezenler gidenleri sevgiyle yâd eder, dualarla bekleriz vuslatı." Toprak üstü şahit olur vuslata erenlere.
Bu betikte yazılan nedir? Ne gibi bir mirasa götürüyor?
Geçmişten geleceğe taşınan miras nedir kimleri bir araya getiriyor?
Albay Talay Sungur kimdir? Neden tüm kapılar ona açılıyor?
Kalemini beğendim. Kitabı sürekleyici ve hemen okunan bir dile sahip. Mütevazi bir üslupla yazılmış. Edebiyata gönül veren yazarımızın kalemi daim başarı ile olsun.
"Bazen tüm gücüyle susar dilin lâl olur, azat eder ruhunu lâ mekân olur."
"Acı hatıraların son kullanım tarihleri yoktur, bayatlayıp çürümez, yok olmazlar."
"İnsandı insanı karartan."
"Değerler değişirdi, toprak izlerdi. Ayakları altındaki kutsalı bilmez, üstünde tepinirdi insan. Kimileri âşık olurdu toprağa; Veysel gibi, ondan ayrılsam nerde kalırım der sadık yâri bilirdi onu. Kimiliri saygısızca kirletir çöplüğe çevirirdi toprak üstünü ve yine toprak örterdi onların arsızlıklarını."
