BETİMSİZ YOL
Düşlerken varlığımı unuttum.
Beki de bir gölgeydim;
Sırların arkasına hapsolmuş,
Işığın ulaşamadığı bir düşün kıyısında.
Bedenim yok.
Sadece boşluk var içimde;
Tereddütle atan varoluşun izdüşümü,
Çırpınan ussuzca…
Yürüyorum zamana betimsiz,
Kanatsız kuş misali;
Kaçıyor gökyüzü her adımda,
Savruluyorum gölgeye dönüşen bir boşlukta.
önce sözcüklerim ölüyor düşmeden.
Karışıp elkovana;
Kayboluyorum kendime,
Sarkacını arayan melami gibi
Savrulan, sessizce...
Çığlıkların sesi yok içinde
Yankısı sadece
Kulağıma dolan hiçliğin ugultusunda.
Değiyor bir hayale parmak uçlarım;
Kayboluyor sonra erişemeden.
Bir düşün fısıltısı sarıyor sonra
İnkâr eden,
Boğulan, hissizce...
Filizleniyorum taşlar arasından,
Çiçek değilim!
Soru işaretiyim,
Rüya gövdesine tutunmuş.
Köküm yok, toprağım yok!
Kendini kazıyan suskunluğum;
Dalgalanan, susuzca...
Asılı kalmış bir suskunluk göz kapaklarımda,
Seyrediyor beni ruhumdan.
Mevla'mın unuttuğu
Bir parantezim.
Belki de
Çoktan kapanmış bir cümlenin artığı;
Unutulan yalnızca...
Çarpıyorum, yürürken kendime,
Düşüyorum başka boşluklara,
Her seferinde;
Varıyorum farklı hiçsizliğe.
Varlığı yadsınmış bir düş,
Duyulmamış mektubum.
Gönderilmemiş bir zamanın zarfında;
Yırtılan yavaşça...
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz.
