AYNALARDA BEN YOKUM
Gece, şehrin üstünü bir perde gibi örterken,
Uykulara veda eden gözlerimde; Islak bir hayal hayat buluyordu.
Odamın duvarlarını onlarca, Cansız anı süslüyordu.
Sokaklarda yalnızlık kol gezerken; Yokluğundan, bedenim üşüyordu.
Cam kırığı gibi umutlarım bir bir sonsuzluğa düşüyordu.
Kulaklarımda, sessizliğin sesi yankılandı,
İçim ürperdi.
Tutmak istedim yıldızları, elimden kaydı.
Gençliğim, gençliğim yoksa bir serap mıydı?
Denizler çok uzak gökyüzü ışıksız kaldı...
Ben sensiz.
Martılara eşlik edip gidebilseydim, keşke.
Keşke, esir etmeseydim, senle dolu yüreğimi, senin yokluğuna.
Keşke kanmasaydım, yalancı bahara.
Ellerimde solmuş, beyaz bir güldü gençliğim.
Ne yapsam tazelenmezdi kadife teni.
Bir nehir boşaltsam üstüne nafile.
Dalgaların arasında kalmış bir sandal gibi alabora oldu kalbim.
Bütün sokaklar sana çıkıyor,
Bütün saatler seni gösteriyor.
Aynalarda, aynalarda ben yokum.
Ne olur dön, son kez göreyim;
Ömrümü adadığım o, bir çift mavi gözü.
Elimi tutmasan da olur.
Şafak söktü sökecek,
Gece hükmünü yitiriyor, sen bende devleşiyorsun.
Ben yokluğunu kuşanmışken,
Sen beni bırakıp nereye gidiyorsun?..
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör: Suna Türkmen Güngör
