ARTIK GELMELİSİN
Gökten gelen emir gibiydi.
Yüreğimin kıyılarına yağan yağmur.
Gecenin kuyusuna anlatılan bir masaldı,
Sana uğramadan geçen ömrüm.
Durgun, hasta bir çocuğun yorgunluğu var üzerimde.
Güneşin yüzümü öpmesini bekliyorum.
Yüreğim tohum tarlası,
Baharda filizlenmeyi bekleyen.
Son yağmur yağmalı,
Yüreğimin tarlasına.
Ruhumun fırtınası dinmeli.
Kızmalıyım yağmurlara, fırtınalara,
Kavuşmak varken bahara ve yaza.
Artık üşümemeliyim kışında.
Bulmalıyım terk etmeyen sıcak bakışlarını.
Anlamalısın,
Yağmurla, toprağın birleşmesini,
Gelişine gebe tüm bekleyişler
Ve sen artık gelmelisin!