AH HAYAT
Ah hayat! ben ip eğiriyorum, hayat da beni eğiriyor, hep beraber sündükçe sünüyoruz.
Hayatı ellerimde, parmak uçlarımda hissediyorum. Hayat sen bedenimi meşgul edebilirsin ama ruhum benim, o daima bana eşlik ediyor.
Benim sevgili çıkrığım, seninle hayat boyu ip eğirdik, seninle ne dertleri eğirdik incelttik ki kolayca ardımda bırakabileyim.
Şu pencere var ya, şu pencere! gözlerimle yuğup ellerimle sildiğim. Tıpkı bu pencere gibi ruhum, hem ruhumun içini ta derinliklerine inebiliyorum hem de dışa bakabiliyorum.
Zaman zaman bulutlarım grileşse çok ağırlaştığında bırakır kendini göz çukurlarımdan yanaklarıma. Bazen de bembeyaz pamuk tarlası gibi olur. Ama her şekilde özgür ve hür bir duyguyu kamçılıyorum ömrüm boyunca.
Bazen yanıma düşer güneş ışınları gibi aydınlanıyorum, sıcacık oluyorum, özgür bulutlar kapatsa da güneşimi.
Koyunlarım yayılır otlağa tıpkı benim hayata yayıldığım gibi. Nasıl yayılmam a dostlar?! Hala hayata direnen çıkrığım gibi, ben de yaptığım işlerimle hayatla bütünleşerek direniyorum.
Duygularımın rengini akıttım iplere, bazen kırmızı bazen beyaz, siyah… Otururum tezgahımın başına, hayatımda açan çiçekleri, dokurum kilim kilim.
Editör: Serhan Poyraz
