AFFETMEK
Affetmek... Günlerdir bu kelime üzerine incelemeler yapıyorum. Araştırma değil, öyle düşünmeyin. Tanımı da değil. Yalnızca anlamı üzerine bir inceleme...
Önce insanların üzerindeki tesirini anlayayım dedim ama kendimden başladım işe -bana kalırsa bireyi anlarsak toplumu da anlarız- ve bir baktım beni hüzünler bulmuş; beynimin "Affediyorsun da acı çektin bak!" şeklinde beni korumak adına oluşturduğu çelişki üzerine hissettiğim hüzünler...
Beynimin felsefik ve ahlaki öğretilerinin olduğu kısımlarla düğümleri tek tek çözdüm. "Bunu yaparken ne istemiş olabilir?" diye sorgularken dini öğretileri de sevgili beynim aklıma sundu. Evet! Hüsnü zan! "Belki hastalığı vardır, belki aciz hissedip kibirli davranarak dengesini sağlamak istemiştir. Belki yalnızca iç çatışmasını yenmeye çalışıyordur," diye birçok düşünce ürettim ki hüzün yerine huzur aldı götürdü beni.
Özsaygımın arttığını da hissettim. En önemlisi ise uzun süredir uyguladığım, insanlara karşı değer yargılarını kırmakla, yalnızca davranışları değerlendirmekle yaşadığım gerçekçi hislerdi...
Buraya kadar çok rahattım. İçimde affetme süreci bana çok iyi geldi. Birçok insan aynı şeyi yaşayabilir diye düşünürken bir soru daha oluştu: "Affettiysen artık uzak durmana gerek yok." dedi diğer bir öğreti. Affetmek ve uzak durmak. Affedersiniz uzak durmamak...
İşte burada gerçekleri devreye kattım. Yaptı. Pişman olur gibi davranıp idare etti ve yine yapıyor. Bu yüzden büyük ihtimalle bana tekrar zarar verebilir düşüncesiyle özdeğerimi koruyarak uzaklaşmak bana iyi gelecektir diye düşünürken, "Yaparsa yapsın yine hüsnü zanlı davranır toparlarsın," dedim içimden ama kendime olan saygım ne olacaktı? Kırılayım da kırmayayım derken beynime travma üstüne travma mı öğretecektim? O an önemli olan neydi?
Uzaklaşma kararı aldım ama bu sorulardan dolayı değildi. Çünkü hata yapan kişiyi düşünürken "Bu hareketi yapmak ona iyi gelmez. Onun kendi ruhunu daha çok lekelemesine izin vermemeliyim," diye aslında ona hala daha saygı duyduğumu, onu koruduğumu anladım.
Affetmek buydu bence... Hatayı meydana getiren zincirin masum bir halkasının çıkarak zinciri kırmasıydı... İyilikti.
