YİTİK HAZİNE
“Mesele iyi olmak değil, iyi kalabilmek” demiş iyiliğe kıymet veren insan.
“Herkes masum, herkes haklıysa bu kadar kötülüğü kim yapıyor” dediğinde önce kendi vicdanımı yokladım.
Bir yerde suç işlenirken bunun sebebi ben olabilir miyim diye duâsız bıraktığım kalbime merhamet aşılıyorum çünkü dünyanın buna ihtiyacı var.
Biz böyle değildik derken, bizi değiştiren sebeplerin peşinden koştuk çünkü geri kalmaktan korktuk, her şeyimiz nisbet üzerine kuruldu.
Evet iyi insanlar o güzel atlara binip gittiler, demirin tuncu kadar kıymeti kalmadı insanlığın.
Birbirine düşman olan hayvanlar şimdi merhamet eder oldu insanlığa göstermek istedikleri bir şeyleri var sanırım.
Anladım ki, merhamet yitik bir hazineymiş.
Bir yerde kötülük çoğaldıysa toplumun sağır, kör, dilsiz oluşundandır.
İnsanın gözü görmeyebilir fakat merhameti sağır olamaz.
