YALNIZLIĞIN YANKISI
Odalar sessiz, duvarlar soğuk.
Yalnızlık beni boğuyor, anne!
Gölgesinde kalmışım karanlığımın,
Güneş neden doğmuyor, anne!
Yamaçlarımda yankılanır derin sessizlik,
Gölgeler çöker, hasret türküleri eşliğinde,
Toprağımda yeşeren hatıralar gizlerim,
Geçmiş zamanların solgun izleri gözlerimde.
Sisler çöker yamaçlarıma her gece,
Yıldızlar kayboldukça karanlık derinleşir.
Bir fısıltı duyarım uzaklardan, narin ve ince,
Belki de geçmişin ruhu bana seslenir.
Gözlerim kapalı, çaresizliğimde kaybolurum.
Eteğinden çekiştirdiğim zamanlar düşer aklıma.
Ellerim uzanır, boşluğu yoklarım,
Seni ararım anne, o derin şefkatini!
Anılar canlanır sanki birer, hayalet gibi.
Yüreğimde bir sızı, dinmeyen bir acı!
Sensiz geçen her an bir ömür gibi.
Gözyaşlarım akar sessizce yanaklarımdan,
Bir umut ararım karanlık gecelerde.
Belki bir gün güneş doğar yeniden,
Belki o zaman diner bu ızdırap, bu keder.
Seninle geçen o güzel günleri anarım
Ve bilirim ki şefkatin hep ömre bedel.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör: Bilgi Şakar
