YAKARIŞ
mazi karanlığında ağlayan çocuk
dalıp derinlerime bakma nolursun
bakışların ok gibi saplanıyor kalbime
utançları peşime takma nolursun
bu denli mi kırgınsın nedir bu öfken
kime bu isyanın bu sitem neden
gönül bahçemi sana ben açmış iken
diken olup beynime batma nolursun
derdin dağlardan yüce bildim haklısın
el değmemiş yarana dinmemiş sızın
benle beraberken bensiz yalnızsın
umudunu karanlığa çakma nolursun
gözyaşını bana ver gülüşüm senin olsun
kışlarına talibim baharım senin olsun
cehennem ateşine razıyım ama
beni öz vicdanımda yakma nolursun
zaman selinde işte sürüklenmişim
istemsiz büyümüşüm bak serpilmişim
içimde kimliğime saklanan çocuk
kapını suratıma çarpma nolursun
toplanmış gidiyorsun nereye söyle
kişi öz benliğinden kaçar mı böyle
nem kaldı dünyada senden geriye
bana bu kötülüğü yapma nolursun
