YAĞMURDAN SONRA
Yağmurdan sonra
Gökkuşağıdır kırılan
Üstüne uyuyan suyun.
Dilsiz yağmur damlasıdır
Yeryüzüne çiçekler işleyen
Can çiçeğidir sarmaşıklarda açan gül
Kimdir bana ninni söyleyen
Dertli bir pınar mı
Kuşları mı ıssız ağaçların
Kanatlarından sevda işleyen
Çiçeğe dönen arılar mı
Çiçeğin öz suyunu bal eyleyen.
Hangi bahçıvan biçer gözyaşı çiçeğini
Hangi rüzgâr alır götürür
Gönül yangınını tenhalara
Yalnızlık çıkagelir oturur
İçine göz bebeklerimin.
Dertli bir bahçıvandım
İnciler dökülürdü gözlerimden
Kanat sesleridir güvercinlerin
Mavi düşlerden bana kalan
Tasalı gönüllere, dost gülücüklerine
Taze çiçek kokuları eyleyen.
Bir çift turnadır titreşen
Usulca salınan bahar ağaçlarından
Göğsü ak, kanatları al
Söyleyin turnalar bana söyleyin
Neden hüzünlü görünüyorsunuz
Güneşli düşlerde yorgun mu kanadınız.
Yağmurdan sonra
Doğa böyle güzelken dağılıp gidiverse
Hüzün ve yalnızlık gök rengi dağlara
Toprak kokusu sinsin yaylalara
Su yürürken ağaçlara.
Akıp giden nazlı, dingin ırmak
Cansuyundur toprağa can eyleyen
Acımı azaltıyorsun ey ırmak,
Geçtiğin yerleri yeşile boyuyorsun.
