UMUT
Teknesinde umut yoğurduğumuz düşler,
Bir sabah rüzgârıyla savrulurmuş.
Hedef gözetmeden bizi vururmuş,
Sırtımızdan hem de kalbimizi.
Bir çiçeğin tomurcuk hali gibi,
Gözlerimizde saklı bir sevinç,
Ellerimizde büyürken
Gökyüzüne uçuverirmiş sessizce.
Her yara bir hikâye taşırken kabuğunda,
Kurulan her yeni bir düş,
Yeni bir başlangıç olurmuş.
Kırıldıkça öğrenirmiş insan,
Yeniden doğmayı,
Yeniden umut etmeyi.