SUS GÖNLÜM
Biz iki deli yürek
Suskunluk içinde
Kaldık başbaşa
Geçmişin ayak izlerinde
Ruhumuzu daraltan
Ne varsa
Lal olan sözcüklerde
Sustuk sonsuza kadar
Gem vurulmuş
Vicdanların gölgesinde
Yaralanan kalplerimiz
Bir umut bağlamında kayboldu
Sevmek buysa eğer
Toprağa düşen cemre misali
Yalancı baharda açan
Badem çiçeklerinin gölgesinde
Mutluluğa çeyrek kala
Iskalanan sevgide
Yarım kaldık hep
Lav olan hayatlarda
Hiç yaşanmamış gibi
Unutulduk
Gerçekliğin azadesinde
Yabancılaştık
El olduk
Sen yoksan ben yokum
İnsan kalan
Yanlarımızda
Bize biçilen hiçlik makamında
Bir sen bir ben
Bütünü tamamlamaktı
Gerçeklik oysa
Son demde
Açılmamak üzere
Kırk kilit vuruldu yüreğe
Perde kapandı
Deryanın sonsuzluğunda
Anahtarı denize atıldı
Ve ben, kendi özümde
Kendi kimliğimde
Bir ben de
Kaldım
Sus gönlüm