ŞİİRCE / BİR ÇOCUK ÖLÜYOR
Bir başka görünürdü gökyüzü,
Çocuk bakışlarında.
Mavinin en hası asılı kalmış ufka.
Güneş ılıtırken minicik tenleri,
Bulutlar salıncak.
Rüzgârın kovalamaca oynadığı,
Yağmurda toprak neşesi.
İklimler mi değişti,
Mevsimler mi hapsedildi,
Güneşin önünde kara perde.
Kan kızılı yağmurlar iniyor sorgusuz.
Rüzgâr yaralıyor bedenleri.
Gök gürültüsünü bastırıyor,
Ölümcül siren sesleri.
Birbiri ardına devriliyor,
Şarapnel parçalarıyla yarım kalmış nefesler.
Ağıtlar dağlarca,
Sığmıyor mezarlara.
Kimin adına kesildiği bilinmeyen hükümle,
Kırmızı karanfiller iliştirilmiş,
Henüz belenmemiş kundağa..
Bir çocuk ölüyor..
Uzaklarda kimliksiz.
Binlerce çocuk namluda.
Can alıcılar iştahla geliyor,
Karanlığa düşmüş, ninni seslerinde..
Oyuncağa bulanmış vahşet.
"Oyun bitti.
Haydi herkes evine!"
Demeyi çok isterdim.
Oyun bitti.
Toprak kabul etmiyor artık çocuk bedenleri.
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
