ÖLÜMÜN KOKUSU
Hayatın yorgun izleri var yüreğimde
Yaşamın korkunç halleri var gözlerimde
Çıkmaz bir sokakta kalmış gibiyim
Ölümün siyah rengini görür gibiyim.
Yol yokuş, dermanı kalmadı dizlerimin
Umudu tükendi masum hayallerimin
Bir yanımda depremler, diğer yanımda seller
Bitmiyor ağıtları yaralı yüreğimin.
Ben de yaşamak istemiştim herkes gibi
Hayat hep karanlıktı, yüzüme gülmedi
Ruhumun derinliğinde ızdıraplar dinmedi
Acılar yüreğime yuvalandı bir türlü gitmek bilmedi
Dünya karanlık bir zindan oldu yüreğime
Bütün renkler simsiyah göründü gözlerime
Aydınlığı özleyen şu çaresiz gönlüme
Ne olur güneşin aydınlığını anlatın ona
Susmak, gözlerimi kapatmak istiyorum
Ölümün kokusuyla uyumak istiyorum
Bir yaprak gibi toprağa düşüp uzanmak
Sonsuzluğa gözlerimi açmak istiyorum.