DENEME
Giriş Tarihi : 28-06-2025 15:25   Güncelleme : 28-06-2025 15:49

Kokum Kalacak mı / Yadigar Uyar Özyapan

Yazan: Yadigar Uyar Özyapan -KOKUM KALACAK MI

Kokum Kalacak mı / Yadigar Uyar Özyapan

KOKUM KALACAK MI

Evinin kapısının önünde oturmuş, elinde kurumuş çiçeklerden süsler yapan yaşlı bir kadın… 

Duvarında asılı kurumuş bitkiler, sararmış olmalarına rağmen hala şifa taşıdığını gösteren dallar…

Yaşlı kadının huzur dolu yüzünü izlerken, durma isteği geçti içimden. Zaman kadının etrafında yavaşlamış gibiydi. Geçip giden yılların içinden yürüyüp gelen yaşlı bir kadındı o; belki de benim geleceğimdi. Şu an sürekli koşturan, bir şeyleri hep “yetiştirmeye çalışan” ben... 

Ama o orada, durmuştu. Bir yudum bitki çayı gibi sade, derin ve şifalı...

Ben durmuyorum, duramıyorum. 

Peki, durmak istiyor muyum? Hayır.

Ama bazen… 

Sadece bir an için durmak geliyor içimden.

Kendimi dinlemek, belki de bu yaşlı kadının yerinde oturmak…

Evimin bir köşesinde duran tahta, küçük bir kutu geldi aklıma. İçinde zamanın solmuş izleri taşıyan, sevdiklerimden aldığım ilk çiçekler…

O kurumuş çiçeklere bakınca anlıyorum ki
onları saklayarak ben iz bırakıyorum aslında.  Onlar değil…

Durmuyorum fakat duraklarım olduğunu biliyorum. Şarkılarda, yazdığım satırlarda, çocuk gülüşlerinde, dost sohbetlerinde… 

Belki bir yardım seferberliğinde... 

Belki bir nefeslik duraklar bunlar. Ama ruhumun dinlendiği anlar.

Bir gün durduğumda bu yaşlı kadının yerinde elimde kurumuş çiçeklerle, dallarla geçmişi nakış nakış işlerim belki. 

Ben kuruyan dalları, çiçekleri severim. Kuruyup solsa da anlamını kaybetmeyen bitkileri... 

Bir fincanda ruhu dinlendiren şifacı gibi olmak isterim. Kurutulmuş papatya, adaçayı gibi…

Zaman bedenimden suyu çeker gibi beni de susuz bırakacak belki. Dizlerim tutmayacak, ellerim yavaşlayacak. Daha az konuşacağım belki. Yavaş yavaş kuruyacağım… 

Kurusam da çürümeyeceğim. 

Çünkü çürümek: Yok olmak... 

Ama kurumak öyle mi? Biraz özüne dönmek sanki. 
Kurumuş halimle bile kiminin gözünde kiminin yüreğinde, torunlarımın anılarında, belki de okunan bir hikâyede olacağım. Ben kurusam da şifam kalmalı. Mis gibi kokmalıyım… 

Acaba kokum kalacak mı? 

Kalmalı…

O yüzden durmuyorum.  Çünkü hâlâ yazacak hikâyelerim, yapacak çok işim var. O güne kadar, bu kadar durmak yeter. 

Şimdi…

***

TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE  KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...

Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz.

Editör: Nevin Bahtışen

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi