KIRGINIM ANNE
İnsanlar sırtımdan inmiş
Artık çok yalnızım anne
Meğer içleri hep kinmiş
Artık çok yalnızım anne
Nasihat ettim yılana
Akrepler güldüler bana
Bu şehir dönmüş ormana
Artık çok yalnızım anne
Sen öğrettin bana bunu
Buymuş dürüstlüğün sonu
Dost mu kapandı o konu
Artık çok yalnızım anne
Param saymakla bitmese
Hısım olurdum herkese
Çok şükür boş benim kese
Artık çok yalnızım anne
Yüzlerde belki yüz maske
Dillerde her söz bir fiske
Çok şey derdim ama neyse
Artık çok yalnızım anne
Yine karnında gibiyim
Sanki kabrinde gibiyim
Üzülme sakın iyiyim
Artık çok yalnızım anne
Yalan dolan yetti cana
Beklentim yok kuldan yana
Her cana saygım var ama
Artık çok yalnızım anne
Kapımda levha "yaklaşma"
Gelip yalandan dertleşme
Ben yandım yalnızlık çeşme
Artık çok yalnızım anne
Yalnızlık acıtır elbet
Kalabalık daha berbat
Aldım ben ömürlük ibret
Artık çok yalnızım anne
Hatıralar geçmişler var
Gece kurduğum düşler var
Üzülme anne kuşlar var
Artık çok mutluyum anne
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
