İNSANOĞLU VE TAKDİR ETMEK.
Bizi eğitilirken, emeğe saygı duymamız gerektiği öğretildi, eleştirmek değil.
Bize teşekkür etmemiz gerektiği öğretildi, burun kıvırmak, tepeden bakmak değil.
Biz ancak daha iyisini başarırsak, yaparsak eleştirmeye hakkımız olduğu söylendi.
Mükemmel olmamız değil,
İnsan olmamız öğretildi.
İnsanoğlu, hata yapar, hatasından da ders almalı, dendi bize.
Biz mi yanlış yorumladık?
En tepede olmak için mi tüm bu çaba?
Unuttuğumuz bir şey var sanki.
Mutlu muyuz biz?
Mükemmel olmak uğruna, unuttuğumuz, vazgeçtiğimiz, kim bilir neler oldu??
Eskiden biri bize iyilik yaptığında, dünyayı ayağımıza serdi sanırdık.
O kadar çok minnet doluyduk ki, bir Teşekkür etmek, yetmez diye düşünürdük.
Her şeyi kusursuz yapmak, başkasını eleştirme hakkı mı veriyor bize?
HAYIR...!
Günümüzde kimse kimseyi takdir etmiyor.
Bol bol eleştiri, konu hakkında bilgisi olan da eleştiriyor, olmayan da fikrini esirgemiyor!
Günümüz dünya halleri bile durduramıyor bizi.
Bir yerde hata yapılmış belli ki.
Eğitilirken, örnek olunurken, dünyayı farklı pencereden tanıtırken bir yerde belli ki hata olmuş.
Öyle büyük bir hata ki..
Bize manevi değerlerimizi unutturup, içimizdeki hazmedemediğimiz zehri herkese karşı kullanır olmuşuz!
Biz böyle olamayız, olmamalıyız.
İnsanız biz.
Özümüzde iyilik olmalı.
Merkezimizde de ego değil,
empati, iyilik ve vicdan olmalı...
Güzel günler Sizinle olsun...
Her daim bir Umut vardır.
