İNSAN
Aşkı sağıma, sevgiyi şefkatı soluma
Özgürlüğü, huzuru, kurtuluşu, omuzuma
Dostla dost olmaya dağları taşları aşmaya
Kapında kul insan gibi insan olmaya geldim.
Nice çaresiz kullarla bil ki bende çaresizim
Açılan tüm kollarda göz ağlatır can özüm
İçimde gün kapanır doğmaz olur gündüzüm
Kapında kul insan gibi insan olmaya geldim
Sende çoktur merhamet, göster dertli kuluna
Sözü makbul geçmiyor,herkes bakar çuluna
El açıyor göklere sen derman ver bu kuluna
Kapında kul İnsan gibi insan olmaya geldim
Fani gurbet toprağında damla değildim
Sultan ettin beni yaşarken ahiret tarlasında
An gelir durur insan bir nehir kıyısında
Kapında kul insan gibi insan olmaya geldim
Zamanı gelince, ağaçtan dükülüyor yapraklar
Kendimi sahraya saldım, hak yolda ayrılmam
Ruhum sevdayla içim muhabbet bağlar
Kapında kul insan gibi insan olmaya geldim.
Esir almış gönülleri ihtirasın pembe süsleri.
Gözleri paramparça etmiş hırsın güllesi
Akibet huzurunda hak divanında ya ilahi
Kapında kul insan gibi insan olmaya geldim.
ŞİİRİ YAYINLADIĞINIZ İÇİN BAŞTA SAMİ BEY OLMAK ÜZERE EMEĞİ GEÇEN TÜM ARKADAŞLARA
ŞÜKRANLARIMI SUNARIM