HÜZNÜM YORGUN
Duygularımın baş ucunda
Hayat gibi rengarenk yapraklar...
Ne dökülebiliyorum
Ne de dalıma tutunabiliyorum...
Boşlukta öylesine sallanıyorum...
Uzansam şöyle gölgene
Yorgun hüznümle
Anamın kucağı gibi
Sarsan beni
Derinlerine karışsam köklerinin
Yeniden sürgün versem
Fışkırsam yemyeşil umutlarıma...
Minik bir çiçek olsam dalında
Meydan okusam tüm
Çıkmazlara...