HÜZNÜM
Mengeneye
Sıkışmış zamanın
Gergefinde
çırpınıp durmak
Ne çare!
Yürek bu,
Sussan yer küre
Çatır çatır çatlayacak
Bağırsan gökyüzü
Billur su olup
Bulut bulut
Gözlerimden akacak!
Çağlıyor,
alfabenin sessiz
harflerinden başlayıp
Sesim son hızla
avaz avaz çıkan
harflere
Ulaşıncaya kadar!
Irmaklar nehirler
büyüyor içimde
okyanus olsa
Ne çare!
Sığmıyor kabına
Bu yürek üstelik
Taşıyor ırmaklarca
Çarelerde çaresizlik!
Kim getiriyor
Aklıma bu
Taşkınlıkları
Kim, kim!
Hüzünlere
yetmiyor
kelimeler!
Hani su
yatağından taşsa,
Sığmasa kabına
yer gök çatlasa
yeri var!
Ah daralıyor
Zaman ömrün
Yetmezliğinde!
Tıkanıyor oluklarım
Boğazımda durup
Duruyor hep
O acı hikaye!
Yutkun yutkun
İneceği yok
Kursağıma
Dizilenlerin!
Ah boğuluyorum
Haberi yok!
Kulaç atamadığım
Denizler çekiyor
Beni sanki içine!
Saçlarımı dolamış da
Eline tutam tutam!
Anlayamadım ki
Nedir bu!
Neyin nesidir!
Hüznümün
Çağlayanlarına
Çanak tutan!
