HAYAT DİYESİN
Sorsam ne cevap verirsiniz?
Hayatla aranız nasıl?
Zorlu ve tozlu bir yoldur hayat denen yol.
İşler sizi ;.hiç bilmediğiniz motiflerle.
Bezer sizi, bazen süslü, alımlı, çalımlı, bazen de zehir zemberek sunar, yut diye.!
Köşe başlarına güller serper bazen.
Bazılarını hiç yormaz, üzmez kollar ki gözü gibi.
Kalemini güzel yazar bazılarının, eğri büğrü tek satır bulamazsınız.
Bazen kendi haline bırakır, sen bul yolunu der; bul, akıl fikir yor!...
Bazılarını pek sever alemden ayrı. Nurlu ballı.
Bazılarını da hep tepesinde taşır;aman ayağına taş değmesin diyerek.
Bazen de kapar gözünü görmek istemez; ne halin varsa gör gibi gibi.
Düşersen düş!
Kırılırsan kırıl!
Kalk ayağa sar yaralarını!...
Telef olan olsun der ,yerine elbet gelecek biri vardır.
Beni soracak olursanız; pek limoni aram hayat ile.
Ben yollarımı kendim aşmak zorundaydım.
Kolay nedir? Bilemedim.
Labirentte dolandım tabiri caiz ise, çıkış yollarını bulabilmek için.
Buldum da!
Kendi gücümle,
kendi kalbimle.
Sen düşün hayat,
şimdi sen düşün!
