GÜLÜM
Dikeni batsa da elime hep, ne yazar
Ben neler gördüm bu hayatta gülüm
İnsanoğlu birbirinin kuyusunu kazar
Sırtımdan vurana vız gelir bana ölüm
Herkes gönül deryasında derin uykuda
Hesaba çekilişim aşk için kör kuytuda
Bir palto ile kalmışım bir de elimde resmin
Meğer nazar olurmuş insan her tutkuda
Biliyor musun iki yavrumuz kaldı babannede
Hep soruyorlar annemiz nerde diye gülüm
Artık ne tat kaldı ne huzur ne umut hanede
Hep soruyorlar annemiz nerde diye gülüm
Demiştin ayıracak bizi bir gün insafsız töre
Senin başka benim başka yaşadığımız yöre
Daha kaç yıl yaşarım bilmem bundan sonra
Beş kurşunla can verdin yârim göz göre göre
Herkese mutlu aşk ile geçiyormuş zaman
Bir de bana sorsunlar bak halim ne yaman
Mavi eşarbını koklaya koklaya be gülüm
Ah çektikçe teselli ediyor beni garip anam
Biliyor musun çocuklar inanır her masala
Gelecek diyorum bindi anneniz sandala
Deniz bize uzak bilmezler kurulmuş tuzak
Ağlayarak uyanıyorlar sabah beşe on kala
Ne kadar daha yaşarım bilmem amma
Getirecem mezar başına onları gülüm
Bu dünya ahiretten daha mutlu sanma
Ben de yaşarken ölmüşüm senle be gülüm
Ben de yaşarken ölmüşüm senle be GÜLÜM...
