Gönül / İsmet Bozkurt

GÖNÜL

Zannetme geçilmez dünya tadından 
Umarsız bu zevkten geçersin gönül
Her yudumda biraz aşk şarabından 
Zehirler katarak içersin gönül.

Ağlatma dostunu sevdiyse seni 
Karanlık hücrende duyduysa seni 
Gönlüne yâr diye koyduysa seni 
Kilitli kapıyı açarsın gönül.

Gün gelir bir yıldız doğar bahtına
Oturur kurduğun gönül tahtına
Yeminler etse de kanma aht'ına
Yalancı hayale uçarsın gönül.

Onda bulduğunu inkar eyleme
Yad eli kendine hünkar eyleme
Halis duyguları şikâr eyleme
Neden bu muraddan naçarsın gönül.

Yalnızlık vakitsiz kaderin olur 
Ettiğin bu zulüm seni de bulur 
Yüzün gülse bile için kavrulur
Sessiz çığlık atar kaçarsın gönül.

Dileğin vermekse ömrünü yâra
Düşersin onulmaz bir kızgın nara
Yaşarken öldürür açılan yara
Elinle kefenin biçersin gönül.

Bir umut içine düştüğü zaman 
Sanma ki vefayı bulurum hemen 
Yok eder ömrünü riyakâr güman
Dünyadan ahire göçersin gönül.