ŞİİR
Giriş Tarihi : 01-11-2025 19:19   Güncelleme : 01-11-2025 19:24

Gidici’ye / Yusuf Gökbakan

Yusuf Gökbakan -GİDİCİ'YE

Gidici’ye / Yusuf Gökbakan

GİDİCİ'YE

GİRİŞ 

Günün aymayı unutacağı, 
Güneşin, ayın, yıldızların,
Tanımlanmış tanımlanmamış galaksilerin 
Bana küseceği zamanlar, 
Elektrik anahtarının söküleceği, 
Kesileceği kabloların,
İç ve dış aydınlıkların;
Son kez atacağı şartelin,
Ampulün,
Bahçedeki projektör, havuz ışıkları, arabamın farının 
Önce cılızlaşacağı, söneceği sonra;
Sırtımda kocaman Ö'ler taşıdığımı gören her nesnenin,
Şırınganın bile , neşter hariç,
Hepsinin bana sırtını döneceği zamanlar da gelecek.
Kırlarda ve dağlarda çiçeklerin,
Açışını ve kokusunu benden esirgeyeceği, 
Ruhumda solmamak üzre çırpınan 
Çiçeklerime nispet 
Gecikmişliğimin son mevsimi de geçecek yakında.
Bir daha leylak, fesleğen, gül 
Ya da çiğdem kokmayacağım, ne de yazık!
Kelebek alacalarına kalacak tüm ıtırlar.

GELİŞME YOK MAALESEF 

Sarı, soluk, oluk oluk tentürdiyot sinmiş koridor.
Kapısı sonuna kadar açık oda ve kabirsel konfor.
Hastabakıcı gülecek hemşireye
artık kanıksadığından. Ö'lerden en önemlisini,
O en iyi bildiği Ö'yü
Bu da gidici diyecek, çok sürmeden.
İntör onaylayacak: Kalması Allah'a kalmış,
UuuuuAzrail'e de iş yükü diye ekleyecek,
Gülüş kat sayısını artırmak için.
Röntgende de ö, geliyorum der gibiydi, 
Buyur sana bir kat daha espri!
Dur be adam , kaçırma ölçüyü;
Kaldıracak mı sanıyorsun boşvermeler,
Bu koyu gri örtüyü
          
SONUÇ 

Diğer ö'ler biraz rahatlayacak bu geveze haberle,
Biraz da nola ki tamamen.
Bir harfin silinişi diğerlerine hayat!
Kılıfından sıyrılma arifesinde,
Kaçınılmaz ve muhakkak memat.
Morg ışıkları donuktur, kıtır ve de kırışık,
Soğuyarak dinecek ışık,
Kayıp boy ve en.
Motif motif  altıgen nefes, 
Kar nakışı hat hat.
Kadife tükeniş, kasnak, umutsuz saten.
Donacak sessizliğim; her öğün
Çığ altında kalacak bir günlük saltanat 
Buzullar basacak her yanı tıklım tıklım.
Süresiz, mütemadiyen .
Bir güz gibi sarkık, büzgün.
Saçaklar salkım salkım 
Her varlık yokluktan türegen,
Kızak, tabut, darmadağın bir bütün.

Kopacak dedim ya dalından cümle erek,
Dal kopacak, sonra gövde, sonra kök, feci...
En çok gülüşünün 
ö'sünü yitirmeye burkuluyor yürek.
Kımıldamayan dudaklarla diyecek son kelamdan önce,
Kendiyle umulmadık 
Ve olağanüstü barışık 
Evrenüstü gidici.
Bütün ö'ler sizin olsun gayrı, 
Ben yeterce kullandım gibi,
Sadece kalem, vefasından utanacak gibi,
Solgun beyaz kumaş gülecek bir tek bu gidişe.
Günün aymayı,
Benden kaçıracağı günde.
Sonsuza kadar boş kalacak oturduğum sandalye.

***

Editör: Bilgi Şakar 

EditörEditör